When a Blind Man Cries - Deep Purple

Ο Τζον Λορντ (John Douglas Lord, 9 Ιουνίου 1941 - 16 Ιουλίου 2012) ήταν Άγγλος πιανίστας, συνθέτης και κιμπορντίστας γνωστότερος για τη συνεργασία του με τα συγκροτήματα των Deep Purple, των Whitesnake και των Paice, Ashton & Lord. Ήταν ένα από τα ηγετικά μέλη των Deep Purple αφού συνέγραψε τα περισσότερα τραγούδια του συγκροτήματος και, μαζί με τον ντράμερ Ίαν Πέις, ήταν τα μόνα μέλη με συνεχή παρουσία στο συγκρότημα από την ίδρυση του μέχρι το 2002, όταν και αποχώρησε.

Ο Τζον Λορντ γεννήθηκε στο Λέστερ. Έλαβε κλασική εκπαίδευση στο πιάνο από ηλικία πέντε ετών και η μεγαλύτερη του επιρροή ήταν ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, ενώ κατά την εφηβεία του, εντρύφησε περισσότερο στην τζαζ και μπλουζ μουσική από τους πιανίστες Τζίμι ΜακΓκρίφ και Τζίμι Σμιθ. Αυτό το είδος μουσικής ήταν και η πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση, ενώ παράλληλα σπούδαζε υποκριτική.

Το 1967, ο ντράμερ Κρις Κέρτις εξέφρασε την επιθυμία να δημιουργήσει ένα συγκρότημα με το όνομα "Roundabout", με τον Λορντ και τον κιθαρίστα Ρίτσι Μπλάκμορ. Η προσπάθεια του Κέρτις δεν ευδοκίμησε αλλά ο Λορντ με τον Μπλάκμορ αποφάσισαν να δημιουργήσουν το συγκρότημα, με το Νικ Σίμπερ στο μπάσο, τον Ροντ Έβανς στα φωνητικά και τον Ίαν Πέις στα τύμπανα. Αφού μετονομάστηκαν σε Deep Purple, ξεκίνησαν τις πρόβες για να δημιουργήσουν νέα κομμάτια και να προετοιμαστούν για τις πρώτες τους συναυλίες. Στα πρώτα βήματα του συγκροτήματος, μέχρι το 1970, ο Λορντ ήταν η ηγετική μορφή τους και οι ποιοτικές συνθέσεις του ξεχώριζαν μέσα στα πρώτα τρία άλμπουμ του συγκροτήματος, παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες εμπορικές επιτυχίες των πρώιμων Deep Purple, προερχόταν από διασκευές. Στα διάφορα συγκροτήματα του κατά τη δεκαετία του '60, ο Λορντ έπαιζε πιάνο και το Hammond organ, αλλά ήταν το δεύτερο, αυτό το οποίο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στον ήχο των Deep Purple.

Το 1968 αλλάζει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος  με τον πιο δυναμικό Ίαν Γκίλαν και τον Νικ Σίμπερ με τον Ρότζερ Γκλόβερ. Έχουν τις πρώτες τους επιτυχίες μέσα από συνθέσεις του Λορντ. 'Ομως υπάρχουν συγκρούσεις ανάμεσα στον Λόρντ και στον Ρίτσι Μπλάκμορ για το ύφος των συνθέσεων που τις θεωρεί ο δεύτερος πιο κοντά στην καλσσική μουσική. Τελικά οι Deep Purple επανήλθαν στις ροκ καταβολές τους, κάνοντας τον ήχο τους σκληρότερο γνωρίζοντας  και μεγάλη εμπορική επιτυχία αφού το 1973 είναι το πρώτο σε πωλήσεις δίσκων στις ΗΠΑ.. Οι διαφωνίες μεταξύ των μελών του συγκροτήματος παραμένουν Έρχεται η αποχώρηση και του Ίαν Γκίλαν. Και παρά ορισμένους πολύ πετυχημένους δίσκους το 1976 έρχεται η διάλυση. Ο βασικός λόγος της διάλυσης του συγκροτήματος ήταν η απογοήτευση των Λορντ και Πέις από την απόδοση των Deep Purple, λόγω του εθισμού στις ναρκωτικές ουσίες των υπολοίπων τριών μελών του συγκροτήματος και της μειωμένης απόδοσης τους επι σκηνής. 

Στο διάστημα από το 1970 ως το 1976, ο Λορντ έβαλε έντονη την πινελιά του στη σύνθεση του τραγουδιού "Child in Time", ενός εκ των διασημότερων κομματιών του συγκροτήματος, αλλά και σε ολόκληρο το δίσκο "Deep Purple in Rock".

Τα διασημότερα σόλο που έπαιξε σε αυτή την περίοδο είναι στο τραγούδι "Highway Star", στο "Lazy", στο "Rat Bat Blue", στο "Fireball", στο "Burn", στο "Demon's Eye" και στο "Space Truckin", ενώ ολόκληρη η ζωντανή εμφάνιση στο δίσκο "Made in Japan" είναι χαρακτηριστική του μουσικού επιπέδου στο οποίο είχαν φτάσει οι Deep Purple.

Τον Απρίλιο του 1984, μετά από αρκετές μετακινήσεις σε άλλα συγκροτήματα, ο Λορντ επανενώθηκε με τα υπόλοιπα μέλη της δεύτερης σύνθεσης των Deep Purple, σε μία πολυσυζητημένη αναδημιουργία του θρυλικού συγκροτήματος, αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο πλατινένιος δίσκος "Perfect Strangers", τον οποίο ακολούθησε μία πολύ μεγάλη παγκόσμια περιοδεία, η οποία έδωσε στους Deep Purple τη δεύτερη θέση στη λίστα με τους καλλιτέχνες με τα περισσότερα έσοδα συναυλιών για το 1985. Ο συγκεκριμένος δίσκος, έδωσε ώθηση στον Λορντ να συνθέσει και να ηχογραφήσει τις καλύτερες δουλειές του από το 1977, με τα "Knockin' at your Back Door" και "Perfect Strangers" να ξεχωρίζουν.

Και πάλι όμως υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ των μελών του συγκροτήματος, παρά τις εξαιρετικά κομμάτια που παρήγαγαν αυτή την εποχή. Έτσι το 2001 ο Λορντ ανακοίνωσε στα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος την αποχώρηση του, ενώ τους πρότεινε για αντικαταστάτη του τον Ντον Έρεϊ. Η αντικατάσταση του έγινε ομαλά, με τον Λορντ να παίζει πρώτο στο μισό του προγράμματος για την περιοδεία τους το χειμώνα του 2001 και τον Έρεϊ στο δεύτερο, με τον Τζον Λορντ να αποχωρεί οριστικά, το Μάρτιο του 2002.

Το 2011, ο Λορντ διαγνώσθηκε ότι πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας. Απεβίωσε στις 16 Ιουλίου 2012 μετά από πνευμονική εμβολή σε κλνική του Λονδίνου.

Σαν σήμερα όμως γεννήθηκαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, δύο θρύλοι της μουσικής.

Ο Cole Porter (Cole Albert Porter 9 Ιουνίυ 1891- 15 Οκτωβρίου 964) γεννήθηκε στο Περου της Ιντιανα.

Ήταν ένας απο τους μεγαλύτερους Αμερικανούς τραγουδοποιούς του 20ου αιωνα.  Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του γνώρισε επιτυχία στο Broadway, γράφοντας τραγούδια για παραστάσεις όπως Hands Up, Paris, Fifty Million Frenchmen, The New Yorkers, Leave It To Me, Can-Can κ.α. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Fred Astair, Bing Crosby, The Andrews Sisters, Gene Kelly, Judy Garland, Frank Sinatra, Billie Holiday, Ella Fitzgerald κ.α. Δημοφιλή τραγούδια του τα Night And Day, I Get A Kick Out Of You, I’ve Got You Under My Skin, Begin the Beguine, Ev’ry Time We Say Goodbye, My Heart Belongs To Daddy κ.α. Το 1948 κέρδισε το βραβείο Tony “Best Composer and Lyricist” για τα τραγούδια του μιούζικαλ Kiss Me, Kate.

Η δεκαετία του 1930 ήταν η χρυσή εποχή του, με πολλές επιτυχημένες παραστάσεις, που τον κατέστησαν ως έναν από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της μουσικής σκηνής του Μπρόντγουεϊ. Σε αντίθεση με πολλούς επιτυχημένους συνθέτες του Μπρόντγουεϊ, έγραφε για τα τραγούδια του τόσο τη μουσική όσο και τους στίχους.

Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε το 1937 κατά τη διάρκεια ιππασίας, έμεινε ανάπηρος και σε συνεχή πόνο. Το ατύχημα τον ταλαιπώρησε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, υποβαλλόμενος στη συνέχεια σε περισσότερες από 30 εγχειρήσεις, αλλά συνέχισε να εργάζεται.

Οι παραστάσεις του στις αρχές της δεκαετίας του 1940 δεν περιείχαν τις επιτυχίες των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά το 1948 έκανε μία θριαμβευτική επιστροφή με το πιο επιτυχημένο του μιούζικαλ, το Φίλα με, Κέιτ (Kiss Me, Kate), χάρη στο οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο Τόνυ για το καλύτερο μιούζικαλ.

Διαφορετικός τόνος μουσικής σε σχέση με τον πρώτο μας καλλιτέχνη, κλασσική jazz, άλλα ήθη άλλα έθιμα και κυρίως άλλες εποχές.

Οι εποχές οι μετέπειτα του πιο "σκληρού ήχου", Rock, rock’n’roll και Hard Rock, χρωστάνε πολλά στον παρακάτω κύριο, γεννημένο επίσης σαν σήμερα.

Ο Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδοποιός και εφευρέτης Les Paul ή με το πλήρες όνομα του Lester William Polsfuss (9 Ιουνίου 1915 – 12 Αυγούστου 2009 ) κιθαρίστας, τραγουδοποιος και εφευρέτης γεννήθηκε στο Waukesha του Ουισκονσιν.

Είναι ο άνθρωπος στον οποίο η rock’n’roll χρωστάει σχεδόν τα πάντα. Ηταν πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της πρώτης ηλεκτρικής κιθάρας τύπου solid-body (Gibson “Les Paul”), η οποία διαμόρφωσε τον ήχο της rock’n’roll. Είναι υπεύθυνος για την ανακάλυψη της πολυκάναλης ηχογράφησης, της τεχνικης overdubbing και των εφε τυπου delay.

Τη δεκαετία του ’40 μαζι με τη γυναικα του, την τραγουδίστρια Mary Ford (Irish Colleen Summers), σημείωσαν αρκετές επιτυχίες όπως τα τραγούδια How High The Moon, Bye Bye Blues κ.α. Το 1983 τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο Grammy Trustees Award για τη συνολική του προσφορά στη μουσικά και το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame πέντε χρόνια αργότερα. Αρκετά τραγούδια του έγιναν επιτυχίες απο διάφορους καλλιτέχνες όπως οι Bing Crosby (It’s Been A Long Long Time), Andrews Sisters (Rumors Are Flying), ενώ το How High The Moon διακρίθηκε με τον τίτλο Grammy Hall of Fame, το οποίο δίνεται σε ηχογραφήματα που έχουν συμπληρώσει εικοσιπέντε χρόνια ζωής και έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της μουσικής.